anyone who keeps the ability to see beauty never grows old - Franz Kafka



zondag 15 augustus 2010

beelden...


Beelden die zo nu en dan weer opkomen:

-De stoere Griekse macho barman die elke dag stukjes worst aan de zwerfpoezen rond het hotel uitdeelt.
-Een midlife echtpaar, compleet met helm á la Willempie, op een Griekse quad.
-Groepen Japanse toeristen die echt van top tot teen bedekt zijn bij een temperatuur rond de 35 graden. Lange broeken, truien met lange mouwen, sokken, handschoenen, hoedjes, parasolletjes! En fotograferen als een bezetene! Bizar!
-Een woeste sirtaki dansende hotelmanager. Hij vertelt ons dat hij twee vrouwen en vijf kinderen heeft. Vindt dat de wereld er beter zou uitzien als we allemaal niet zo bezitterig waren t.o.v. onze partner.
-Amerikaanse cruise-gangers op leeftijd. Precies een uurtje tijd om een eiland te bekijken. Allemaal op grote sportschoenen, met kunststof broeken en/of pakken, vaak in opvallende kleuren of patronen. Vermakelijk om te zien.
-Een oud Grieks vrouwtje dat een kruidentuin bijhoudt nabij het grote Kourosbeeld dat we bekijken. Ze verkoopt me een potje tijmhoning in hartvorm. Pas later zie ik haar smerige handen met de zwarte nagels. Het potje honing is nog onaangebroken.
-Drie paar mooie oorbellen van zilver en zwarte lavasteen gemaakt (wel verschillende modellen:-) Eén voor Oudste, één voor Jongste en één voor Moi.
-De pittige vrouwelijke gids, die aan één stuk door kwettert in een leuk Belgisch taaltje. Ze vertelt dat ze hier al lang woont maar echt niet zal vallen voor een Griek. “Ze zijn toch allemaal mammas jongskes, hè”, zegt ze. “ Ginne echte venten!”
-De zonsondergang; prachtige rode bal wegzakkend achter de (zee) horizon, direct gevolgd door roze en gouden banen licht.
-Opluchting dat Grieken aardig voor de zwerfhonden en –katten zijn. Die zien er niet echt slecht uit. Dat hebben we in andere Zuidelijke landen wel anders meegemaakt.
-De ruwe stenen die ik zocht en mee naar huis nam: een van marmer en een van lava.
Gezamenlijk op een oud tinnen bord op mijn vensterbank